Πριν το φωνόγραφο

Οι πρώτοι καταγραφείς (Recorders) ήταν επιστημονικά όργανα που χρησιμοποιήθηκαν για να συλλάβουν και να μελετήσουν τα κύματα του ήχου. Αυτές οι συσκευές ήταν ικανές να καταγράφουν τις φωνές και άλλους ήχους πολύ πριν από το φωνόγραφο.
Ο διασημότερος απ΄ αυτούς ήταν, το 1857, ο Phonoautograph του Edouard Leon Scott, από τη Γαλλία. Χρησιμοποιούσε ένα διάφραγμα αρκετά εύκαμπτο, ώστε να μπορεί να αποκριθεί στα ισχυρά κύματα ήχου, που συνδεόταν με μια λεπτή βελόνα, η οποία πίεζε την επιφάνεια ενός γυάλινου πιάτου, κυλίνδρου ή δίσκου. Στη συσκευή με μορφή κυλίνδρου, ο κύλινδρος γυαλιού επενδύθηκε με μαύρο άνθρακα (καπνό) και περιστράφηκε, καταγράφοντας τον ήχο σαν μια κυματοειδή γραμμή.
Ο Graham Bell πειραματίστηκε με ένα Phonautograph το 1874, λίγο πριν την εφεύρεση του Thomas Alva Edison. Προσπαθώντας να ανακαλύψει τον τρόπο που το αυτί ανίχνευε τον ήχο, χρησιμοποίησε ένα ανθρώπινο αυτί (συμπεριλαμβανομένων των εσωτερικών μερών του) από ένα πτώμα, προσαρμόζοντας μια βελόνα στο τύμπανό του και χρησιμοποίησε αυτήν τη βιολογική-μηχανική κατασκευή για να κάνει μια καταγραφή ήχου. Κατέγραψε σε μια κινούμενη λουρίδα γυαλιού, που επενδύθηκε με μια ταινία άνθρακα. Δεν υπάρχει πιθανώς καμιά αυθεντική καταγραφή από αυτή τη συσκευή. Όταν έμαθε την εφεύρεση του φωνογράφου ο Bell, αναρωτήθηκε γιατί δεν τη σκέφτηκε ο ίδιος.
Τον Απρίλιο του 1877, ο Charles Cros, επίσης Γάλλος, κάνει την περιγραφή μιας μηχανής παραπλήσιας με τον φωνόγραφο.